امیرالمؤمنین در ابتدای خطبه ۱۳۳ می‌فرماید:«درختان سرسبز در صبح و شام برای او سجده آرند، و از شاخه‌های خرّم خود برای او آتش روشن افروزند، و به فرمان او میوه‌های رسیده و قابل خوردن آورند.»
در سوره مبارکه یاسین آیه ۸۰ خداوند می‌فرماید: «الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ ناراً فَإِذا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ»
در نهج‌البلاغه اینطور آمده:«قَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبانِهَا النّیرانُ الْمُضیئَهُ، وَ آتَتْ اُکُلَها»
همیشه برایم سوال بود که چطور شاخه سبز آتش می‌افروزد. وقتی این خطبه را دیدم فکر کردم شاید منظور جوانه زدن یا شکوفه دادن باشد. چون یکی از معانی زهرا، زهره به معنای شکوفه، نور و روشنایی هم هست. ولی در اسلام کوئست به تفسیر جالبی برخوردم که بر اساس رستاخیز انرژی و کربن‌گیری گیاهان انجام دادند. (اینجا بند ۳ توضیح تفصیلی) خیلی هم خوب.
حق می‌فرماید کتاب علم و هدایت و رحمت، مخلص کلام.
این هم رزق امروزم.