«اگر کامیاب شدی و خانه خود را آراستی و از ته دل زنت را دوست داشتی، شکم او را پُر کن و پشتش را بپوشان … تا زمانی که او رادر اختیار داری دلش را شاد نگاه دار، زیرا که وی برای کسی که مالک آن است همچون کشتزار حاصلخیزی است. اگر به مخالفت با او برخیزی، باید بدانی که این سبب خانه خرابی توست.»
نصیحتنامه پتاح – حوتپ به فرزندش/ویل دورانت/تاریخ تمدن: جلد اول/مصر: ص.۱۹۷
این را اگر حکیمی در مصر باستان گفته باشد، حکمت است و اگر خدا در قرآن فرموده باشد(بقره:۲۲۳) توهین به مقام شامخ زن است.
زمین، در تمام دورانها متاعی ارزشمند بوده و هست. بهترین زمین هم زمین حاصلخیز است. این بالاترین دارایی یک مرد است. سود نیکو و سرشار و دائمی زمانی امکان‌پذیر است که ابتدا و حتماً دورش حصار بکشی، مداوم سرکشی و تیمارش کنی. به زمان مناسب کود بدهی، زه‌کشی کنی، آبش را تأمین کنی، بهترین بذر را تهیه کنی، در زمان مناسب شخم بزنی، بذر بکاری، باز رسیدگی کنی، شبانه‌روز بی‌غفلت از علف‌های هرز و آفت و دزد و حیوان و چشم به لطف آسمان داشتن و آبیاری و سرانجام زمان برداشت محصول که باید به وقت باشد و آزار نرسانی و.. دارد طولانی می‌شود. مخلص کلام «کاشت، داشت، برداشت»!
از این زیباتر سفارشی به مرد برای نگهداشتن حرمت و پاسداشت مقام زن سراغ دارید بگویید.
یک: به احد واحد قسم فقط نیم ساعت عمیق فکر کنید، با همین مثال حتی تمام قوانین طلاق هم قابل استنتاج است. هر سفارشی که در قرآن برای یک زندگی خوب آمده عقلانی و حکیمانه است. کشتزار بدون کشاورز هر قدر حاصلخیز چه بر سرش می‌آید؟ زمین حاصلخیز با کشاورز بد؟ کشاورز خوب و زمین بد؟ هر دو خوب اما نکاشتن هیچ بذری؟
نفس بند می‌آید.
دو: اساطیر الاولین و دزدی ادبی نیست. خداوند قومی را بدون پیامبر رها نکرده و تمام انبیا نور واحدند و منبع یکی است و مؤید تعلیمات همدیگرند. اگر اهل اندیشه باشید.
سه: حصار، حجاب زن است تا شناخته شود. حصار محکم و غیر قابل نفوذی که کلید درش فقط دست محارمش است و بقیه مردم باید با اجازه وارد شوند.
زمین بی‌حصار بی‌صاحب است. سگ و کفتار و آدم رهگذر صالح و ناصالح هم تویش فقط اجابت مزاج می‌کند.