این برانداز پیر هم درباره عادی سازی نوشته. با استناد به جمله‌ای گهربار از میرحسین(مبارزه همیشگی نیست، اون چیزی که همیشگیه زندگیه.)، توضیح داده که بابا بگذارید زندگی کنیم:«در واقع شاید سوال اصلی این باشه که اعمال یک شهروند عادی که به وقتش هم از ظرفیتهای خودش برای همراهی با جنبش استفاده میکنه کجا تبدیل به عادی سازی میشه؟ مثلا امروز بسیاری از بچه های اروپا دارن میرن استراسبورگ که جلوی اتحادیه اروپا جمع بشن برای تروریستی اعلام کردن سپاه. بعدش هم ممکنه برن توی شهر بچرخن؛ که خب منطقیه دیگه، دانشجوی بدبخت در حالت عادی که امکان سفر کردن به فرانسه و دیدن استراسبورگ رو نداشته که؛ بعد هم یه جا مثلا شام بخورن و شراب و فلان؛ آیا انتشار عکس اون شام و اون شراب میشه عادی سازی؟ به خدا که نمیشه.»(+)
من فکر می‌کردم وقتی می‌روی اروپا راحت می‌توانی به هر سوراخش سر بکشی! پس نگو با اتوبوس و ساندیس میسر می‌شود. ای ناقلاها!
(ایشان همانی هستند که می‌گفت از ایران بدون آخوندها می‌ترسد و هرگز به ایران بعد از براندازی برنمی‌گردد.)