به مانند متکبّر دلشاد راه می‌‌رود، و هر زمان دُم و بال خود را می‌‌نگرد از زیبایی پیراهن پر از نقش و نگارش و حمایل مرصعش به قهقهه می‌‌خندد، و هر گاه به پاهای خود چشم می‌‌اندازد آنچنان فریاد می‌‌کشد که معلوم میشود دادخواهی میکند، و به دردی واقعی گواهی میدهد، زیرا پایش مانند پای خروس دورگه باریک و تیره است، و از ساق استخوان پایش خاری پنهان برآمده.
از خطبه ۱۶۴ نهج‌البلاغه
۱- در اینستاگرام دیده بودم که می‌گفتند حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه گفته طاووس نر با اشک چشمش طاووس ماده را بارور میکند. امروز دیدم اتفاقاً امیرالمؤمنین جفتگیری طاووس نر را شرح داده و نظر فوق را ساده لوحانه می‌داند و مانند نظری که می‌گوید کلاغها با منقارهایشان جفتگیری می‌کنند رد میکند. چه تحریف و تهمت زشتی.
۲- بارها خواندم که خیلی مخاطبان غیر مسلمان نهج‌البلاغه حتی، موقع خواندنش گریسته‌اند. هنوز نیمی از این خطبه را نخواندم قلبم طاقت نیاورد و گریه‌ام گرفت.
به خیالم رسید چقدر شاعر بوده، کسی گفت وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما یَنْبَغِی لَهُ (یس:۶۹).
۳- نمی‌دانم چرا شماره خطبه‌ها در سایت عرفان که متعلق به آقای انصاریان است با جاهای دیگر فرق دارد. در جای دیگری شماره این خطبه ۱۶۵ است.
۴- در سفر آخرمان به شمال، در یک مجتمع ویلایی که باغ وحش کوچک رقت‌انگیزی داشت، طاووس دیدیم. البته قبلاً در برج میلاد هم دیده بودم ولی صدایش را نشنیده بودم. صدای خیلی بدی دارد. این را که خواندم یاد صدایی که شنیدم افتادم، به راستی صدای موجودی است که فریاد دادخواهی سر میدهد.
در نت پیدا کنید و بشنوید.
۵- آها! این مثل را میرالمؤمنین گویا ابتدا فرموده که طاووس به پر و بالش فخر می‌ورزد اما پاهایش را که می‌بیند بادش خالی میشود!