پس مسلمان کسی است که مسلمانان از زبان و دست او سالم باشند مگر برای حق، و آزار مسلمانان جایز نیست مگر امر واجبی در کار باشـد.
از خطبه ۱۶۶ نهج‌البلاغه
هه! چند نفرتان دیده و شنیده که آقایان گفتند مسلمان کسی است که مسلمانان از زبان و دست او در امان باشند، بی‌که آن «مگر برای حق» را بگویند؟
امیدوارم اشتباه و کاستی از گوشهای من بوده نه بیان ناقص آقایان در انتقال عدل علی! لابد ملاک در بیان احادیث هم جذب حداکثری است.