امام خمینی (ره) در تاریخ ششم فروردین سال ۶۸ با ارسال نامه‌ای تاریخی که با جمله دردناک “با دلی پر خون و قلبی شکسته چند کلمه‌ای برایتان می‌نویسم” آغاز می‌شد، آیت‌الله منتظری را از قائم‌مقامی برکنار کردند.
امام در بخش‌هایی از نامه خود می‌نویسد: «از آنجا که روشن شده است که شما این کشور و انقلاب اسلامی عزیز مردم مسلمان ایران را پس از من به دست لیبرالها و از کانال آنها به منافقین می‌سپارید، صلاحیت و مشروعیت رهبری آینده نظام را از دست داده‌اید. شما در اکثر نامه‌ها و صحبتها و موضع‌گیری‌هایتان نشان دادید که معتقدید لیبرالها و منافقین باید بر کشور حکومت کنند… والله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم، ولی در آن وقت شما را ساده لوح می‌دانستم که مدیر و مدبر نبودید ولی شخصی بودید تحصیلکرده که مفید برای حوزه‌های علمیه بودید و اگر این گونه کارهاتان را ادامه دهید مسلماً تکلیف دیگری دارم و می‌دانید که از تکلیف خود سرپیچی نمی‌کنم.» امام در این نامه به مرحوم منتظری توصیه می‌نماید که افراد بیت خود را از منافقین و باند مهدی هاشمی [برادر داماد آقای منتظری] پاکسازی کند، دیگر به ایشان نامه ننویسد، در هیچ کار سیاسی دخالت نکند و برای آنکه در قعر جهنم نسوزد، توبه نماید. حضرت امام نامه خود را با جملاتی تلخ به پابان می‌برد و آرزوی مرگ می‌نماید: «از خدا می‌خواهم که به پدر پیر مردم عزیز ایران صبر و تحمل عطا فرماید و او را بخشیده و از این دنیا ببرد تا طعم تلخ خیانت دوستان را بیش از این نچشد.»
یاد سال‌های آشوب، یاد ۸۸ و همین آخری. پیوند کثیف و شیطانی لیبرالها و منافقین.