با نامخاطب‌های نا آشنا

ویرایش آرشیو، شیرینی‌های خاص خودش را دارد. تلخی هم دارد. برگشتن به بیست سال قبل، ده سال قبل، یا همین سال ۹۷(+)، برای تکمیل تگ یا سئو بزنی روی ویرایش و با خودت بگویی ببینم چه کسانی کامنت نوشتند و چشمت بیفتد به کامنت شیرین با آدرس ایمیلی که هفت ماه است با اسامی مختلف و نهایت با اسم آرش اراجیف و پلشت می‌نویسد پای نوشته‌هایم! (البته قبلش هم با اسم آرش کامنت نوشته بود!)

مثل صاحب وبلاگ سجاد فیلم که همان حوالی سال ۹۷ سر و کله‌اش با کامنتی آزارنده پیدا شد. و البته آدرس ایمیل چه بود؟ betoche@nemigam.com. البته با فرکانس‌های مختلفی در برخی حروف و تهمتهای فراوان که زیر اولین پستهای همین آغاز فتنه نوشت، با اشاره به داستانهای سکسی من! چند ماه پیش موقع ویرایش کامنت اولش را دیدم. هم دم از شناسایی من زده بود هم ناشناسی. از نهج‌البلاغه نصیحتم کرده بود که نقش بازی نکن! خب. رفتم به آدرس وبلاگش و البته وبلاگهایش که پر بودند از هرزگی کلامی و به قول خودش داستانهای کوتاه سکسی. ابداً نمی‌شناسمش. اما همین چند روز پیش بی‌حواس دوباره با آدرس سجادفیلم و ایمیل عجیبش کامنت نوشت.

اسکرین‌شات نگرفتم و یادم نیست پای کدام نوشته‌ام پیدایش شد چون ارزشی ندارد با این جماعت دهان به دهان شدن ولی این کامنت شیرین که از ویولت هم یاد کرده و اینطور مهربانی و همدردی‌اش تا آرش این روزها دگردیسی عجیبی است!

مسلماً اولین‌بار نیست با این جماعت مواجه می‌شوم. نزدیک بیست سال است وبلاگ می‌نویسم و از همان ابتدا هجمه بوده. اشکالی هم ندارد. چون می‌دانم بالاخره یک جایی لو می‌دهند خودشان را و از پشت نقابهای گاهی شیرین گاهی تلخ بیرون می‌آیند.

اما یادتان باشد شاید من هرگز در این دنیا نشناسمتان، (لابد هم شما آنطور که ادعا می‌کنید مرا می‌شناسید!) اما دو فرشته مراقب کنارتان هستند و می‌نویسند و خودتان هم شاهد حیله و آزار خودتان هستید و روزی مقابل کسی خواهیم ایستاد که هم قاضی است و هم شاهد و من رفتارهایتان را به امید آن روز تحمل می‌کنم.‌

‌

پ.ن: هر چه بودم و هستم پشت هیچ نقابی پنهان نشدم. اشتباه هم اگر کردم که کردم، باز پشت نقابی پنهان نشدم، در سرتاسر نوشته‌هایم مکرر اشتباهاتم را شمردم و منکر نبودم و نیستم. یک قدم از خودتان فاصله بگیرید و خودتان را نگاه کنید. همین.‌