بدانید دنیایی که نسبت به آن آرزومندید و به آن میل دارید، و آن گاهی شما را به خشم و زمانی به خشنودی می‌‌برد، نه خانه شماست و نه منزلی که برای آن آفریده شده‌اید، و نه جایی که شما را به آن دعوت کرده‌اند… در دنیا برای آخرتی که به آن دعوت شده‌اید، بر یکدیگر پیشی گیرید، و با عمق دل از دنیا روی بگردانید، نباید احدی از شما به خاطر چیزی از دنیا که از او گرفته شده چون کنیز ناله بزند. و با شکیبایی بر طاعت خدا و محافظت بر آنچه از کتابش که حفظ آن را از شما خواسته است، نعمت خدا را بر خود تمام کنید. بدانید در صورتی که پایه دین خود را حفظ نموده باشید، از دست دادن متاع دنیا به شما زیانی وارد نکند. و بدانید در صورت تباه کردن دینْ، آنچه از دنیا حفظ کرده اید به شما سودی ندهد. خداوند دلهای ما و شما را متوجه حق کند، و شکیبایی را به ما و شما ارزانی دارد.
از خطبه ۱۷۲ نهج‌البلاغه