وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَهٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَهُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا
هیچ مرد مؤمن و زن مؤمنى را نرسد که چون خدا و پیامبرش در کارى حکمى کردند آنها را در آن کارشان اختیارى باشد. هر که از خدا و پیامبرش نافرمانى کند سخت در گمراهى افتاده است. (احزاب:۳۶)
در سوره احزاب قوانین و دستوراتی به پیامبر اعظم(ص) و مسلمانان ابلاغ میشود و این آیه هر گونه اختیاری را از مؤمن و مؤمنه در برابر امر خدا و رسولش تا روز قیامت سلب میکند. یکی از این قوانین حجاب زنان مسلمان است.(آیه ۵۹)
کسی که شهادتین گفت هیچ اختیاری در برابر اصول و فروع و قوانین جامعه اسلامی ندارد. مثله کردن کتاب خدا مذموم است و موجب خشم خداوند میشود. خروج از صراط است و صراط بر فراز جهنم است. خروج با سقوط برابر است.
زیادی خشن است؟ فکر نمیکنم. مثال سادهاش قبولی در دانشگاه است. شما در رشتهای که قبول شدید، با واحدهای تعیین و مدون شدهای از دروس مواجهید که نمیتوانید از آنها عدول کنید. اگر مدرکتان را میخواهید در تاریخ و ساعتهای مقرری در کلاسهای مشخصی باید حاضر شوید و از تعداد مشخص غیبت در طول ترم آگاهید. تخطی برابر است با افتادن در فلان درس، بعد مشروط شدن و آخرش اخراج میشوید. هزینهها هم که جای خود دارند. خب؟ طاووس است و جور هندوستان.
طاووس نمیخواهید؟ نمیشود که. شما در محیط دانشگاه یا هیئت رئیسه هستید یا استادید یا کارمند یا دانشجو یا خدماتی و نگهبان و حراست. مردم عادی را راه نمیدهند مگر برای پرسش و پاسخی یا همراهی با کسی. حتی در همان حال چند ساعتی هم موظف به رعایت قانون و عرف محیطی.
هر جای جهان بروید با قانون طرفید، سادهترینش قانون بقاست. در قطب شمال و جنوبش هم قانون را رعایت نکنی تلف میشوی. حتی دنیای مجازی، حتی برنامهها، حتی کامنتینگ این وبلاگ قانونمند است. چطور انتظار دارید حکومت اسلامی و شریعت اسلام قانون نداشته باشد و در برابر هوی و هوس عدهای اعمال سلبی ایجابی انجام ندهد؟
پ.ن: اختلاس و احتکار و ربا و رشوه جای خود حجاب جای خود. هیچکدام لنگ دیگری نیست. در هر حالت خروج و سقوط است. در دانشگاه هم درست را باید بخوانی هم سر کلاسها حاضر شوی هم پول ژتونت را بدهی هم تا تسویه نکنی مدرکت را نمیدهند. فرهنگ و اقتصاد اجتماع کردند. روشنتر اگر بخواهم توضیح بدهم توهین به مخاطب است. تا اینجا هم کم مایه نگذاشتم. «حرام شرعی و سیاسی» تمام.