در آیات ۱۰۷ و ۱۰۸ سوره هود می‌فرماید؛
«آنها [اهل شقاوت] در آتش دوزخ تا آسمان و زمین باقی است مخلّدند مگر آنچه مشیّت پروردگار تو باشد، که البته خدا هر چه خواهد می‌کند.
و اما اهل سعادت هم تمام در بهشت ابد تا آسمان و زمین باقی است مخلّدند مگر آنچه مشیّت پروردگار تو باشد، که عطایی ابدی و نامقطوع است.»
در آیاتی که واقعه قیامت را توصیف می‌کنند از نابودی زمین بر اثر زلزله‌های هولناک و کوهها و خاموشی ستارگان و خورشید و غیره سخن به میان آمده. پس چگونه تعریف جاودانگی جهنم و بهشت، با بقای زمین و آسمان است؟
تا رسیدم به آیه ۴۸ در سوره ابراهیم که:
یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
آن روز که زمین به زمینى جز این بدل شود و آسمانها به آسمانى دیگر، و همه در پیشگاه خداى واحد قهار حاضر آیند.