آقای حجت‌الاسلام نامخواه در برنامه جهان‌آرا: «برخی نیروهای منفرالفکر در جریان انتخابات مجلس دوم، از عرصه رسمی سیاسی کناره‌گیری کردند، نیروهای مسلمان به این فکر افتادند که امکان موجود را تثبیت کنند و انتخابات مجلس را به انتخابات نخبگانی تبدیل کنند و مردم صرفا بیعت‌کننده باشند ولی امام با سخت‌ترین عتاب‌ها آن را نقد کردند و گفتند این همان تحجر پیش از انقلاب است.»
اکنون که مردم نه گول شعار «معیشت» اصلاح‌طلب‌ها را می‌خورند نه فریب «مذهب» اصولگراها جوابگو خواهد بود، عاشقان سینه چاک خدمت به مردم ایران که بار وظیفه بر گرده‌هایشان سنگینی می‌کند، ۲۵ سال عرق ریختند و جهادی و مکتبی تز حکمرانی نو را بر اساس برنامه «گام دوم» رهبر بزرگوارمان پی ریخته و بارور کردند تا مبادا انقلاب به خطر بیفتد.
انتخابات نخبگانی مجلس دوم و تز حکمرانی نخبگانی مجلس پیش رو، دو روی یک سکه تقلبی هستند که امام خمینی آن را تحجر پیش از انقلاب می‌دانست. حالا شماها بلدید با کلمات بازی کنید و کی اصلاً یادش هست امام پنجاه سال قبل چی می‌گفته؟ اگر کسی یادش بود و اهمیت می‌داد که به غربگراها و لیبرالها میدان نمی‌دادند و وقتی رفسنجانی خطبه مانور تجمل را ایراد کرد می‌ریختند بیرون که امام گفته وقتی دولت ما، مجلس ما خوی اشرافی به خود گرفت فاتحه انقلاب خوانده شده است. البته مردم بی تقصیرند. وقتی نخبه فقه ما، جناب جوادی آملی رفسنجانی را ستون انقلاب می‌نامد و شجره پاک، مردم چه کنند؟
حالا چه کسانی دارند از بیعت با نخبگان حرف می‌زنند؟ رفیق جینگ سردار دلها. بر چه اساسی؟ گام دوم انقلاب. کی این تطبیق را بررسی و تأیید خواهد کرد؟ هیچکس. چون فعلاً بازار در آتش است و کسی عزم خاموش کردنش را ندارد. دستمال می‌خواهند. (یک مثل ترکی است که بازار بسوزد به من یک دستمال برسد.)
نامخواه اضافه کرد: «در نگاه امام، صلاحیت و رقابت در انتخابات هر دو شرط است. اگر در انتخابات، هر کس که ثبت نام می‌کرد هم تایید صلاحیت میشد، باز هم به معنای نمایندگی تمام جامعه نبود، زیرا قدرت قیم‌مآبی، توانسته بیش از آن که روی ساختارهای حقوقی تاثیر بگذارد، روی ساختارهای حقیقی تاثیر گذاشته و کاری کرده که نمایندگی اقشار ضعیف‌تر، امکان تشکیل نداشته باشد.
برخی که خودشان صورت مسئله هستند، تلاش می‌کنند این قیم مآبی را با ساخت حقوقی توجیه کنند؛ مثلا ما در جامعه، چند میلیون کارگر داریم که قانون اساسی برای آنها حق شکل‌گیری تشکل‌های جدی را در نظر گرفته ولی امروز امکان نمایندگی آنها وجود ندارد، یا اگر هستند حتی قدرت تعیین دستمزد ندارند.»