قاب‌ها، درها، دیوارها، طاقچه‌ها… حتی جای سوراخ میخ‌ها روی دیوار. برای ما آدمهای معمولی چیزی نمی‌ماند. جز در پس پس خاطرات آن هم وقتی عکسی را تماشا کنی یا شنونده/گوینده خاطره‌ای مشترک با آشنایی باشی. دیر یا زود آدمها می‌میرند و خانه‌ها خراب می‌شوند و خاطرات فراموش.
برای این هیچ می‌جنگیم. برای این هیچ می‌جنگند.