شبهه می‌آورند که دشت کربلا را دو متر بکنی می‌رسی به آب. چرا می‌گویند امام و یارانش آب نداشتند. ابن زیاد به حرّ دستور می‌دهد قافله امام را در سرزمینی بی آب و علف متوقف کند. از عصر روز هفتم محرم مصادف با رسیدن شمر لعین به کربلا، طبق نامه ابن زیاد آب بر اهل حرم نبوت بسته می‌شود. از روز هشتم به بعد:
«خبرى در مقتل الحسین(ع) خوارزمى آمده است که بر اساس آن امام پشت خیمه حفره‌ای کند که قدرى آب در آن آشکار شد، اما آن نیز اندکى بعد تمام شد. در خبر دیگرى آمده است که ابن زیاد ضمن نامه‌ای به عمر بن سعد نوشت: «شنیده‌ام که حسین و اصحابش دسترسى به آب داشته، چاه‌هایی کنده‌اند. هنگامى که نامه به دستت رسید، آنها را حتى الامکان از کندن چاه محروم کرده و با سختگیرى تمام اجازه بهره بردارى از آب فرات را به آنان نده». این نامه اشاره به کندن چاه توسط امام حسین(ع) دارد که ظاهراً سودى در بر نداشته است.»(+)