امروز داشتم درباره عید سوکا یا جشن سایبان‌ها می‌خواندم. در این جشن یهودیان باید در سایبانهای خاصی مدتی عبادت کنند که یکی از شرایط آن نبودن هیچ سقفی بالای آن سایبان است. نوشته: « برای یهودیان امروزی اجرای مناسک سوکوت مشکلات زیادی دارد. یهودیانِ شهری، به‌ویژه آپارتمان‌نشین‌ها با مشکلِ ساختنِ سایه‌بان‌هایی روبه‌رو هستند که هم زیرِ آسمان باشند و هم به اندازهٔ کافی پوشیده باشند!
یهودیان شهری و به‌ویژه آنان که در آپارتمان‌های بلند زندگی می‌کنند همیشه با مشکلِ ساختنِ سایه‌بان‌هایی مواجه بوده‌اند که هم زیرِ آسمان باشند و هم به اندازهٔ کافی برای استفاده‌های خوردن و خوابیدن پوشیده باشند.
در اسرائیل و برخی سرزمین‌های دیگر، این مشکل را بدین‌گونه حل کرده‌اند که بالکن‌های ساختمان‌ها را طوری طراحی می‌کنند که هریک از آپارتمان‌نشین‌ها حداقل دارای یک بالکن است که در زیر بالکن‌های بالایی قرار نمی‌گیرد. در چنین جایی می‌توان سوکایی برپا کرد که مقبول نظر هلاخا (شریعت) باشد.
در میان یهودیان اصلاح‌گرا معمولاً کسی سوکای خاصی برای خود ندارد و در عوض سوکا را در کنیسه اصلاح‌گرایان برپا می‌کنند و افراد آن کنیسه وقتی که برای مراسم این جشن بدان‌جا می‌روند از آن استفاده می‌کنند.»
یاد ساختمان‌سازی و معماری در ایران خودمان افتادم که متاسفانه آموزه‌های دینی و تمدنی حتی مد نظر قرار نمی‌گیرد و انبوه‌سازی، حذف حیاطها و باغچه‌ها و هزاران بی‌سلیقگی دیگر گریبان‌گیرمان شده است.