وقتی نمازی از نمازهای واجب را با پراکندگی و سهو قلب انجام دادی، در حقیقت در موقفی از مواقف بندگی جای تو خالی است، و در آن موقف حضور نداری و به عبارت دیگر، حضرت معبود در آن موقف تو را نمی‌یابد، و در آن تو را نمی‌بیند؛ مگر این‌که جبران کنی.
آیت‌الله محمد شجاعی/ مقالات: جلد سوم: طریق عملی تزکیه/ ص.۳۳۱
یاد غیبت هدهد در محضر حضرت سلیمان علیه‌السلام افتادم. هدهد جبران کرد، چه جبران کردنی. خاک بر سر من و غیبتهای بی‌جبرانم. مگر جبروت پروردگار از جبروت سلطنت پیامبرش بر گوشه‌ای از زمین کمتر است؟
وای ای وای.
*مولوی