امام باقر (علیه السلام)- یاران محمّد (صلی الله علیه و آله) گفتند:
«ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! ما از نفاق بر خود ترس داریم». پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «چرا از آن ترس دارید»؟ گفتند: «تا در خدمت شما هستیم و شما به ما یادآوری می‌کنید و ما را به آخرت تشویق می‌کنید، از خدا می‌ترسیم و دنیا را فراموش می‌کنیم و به آن بی‌رغبت می‌شویم؛ تا جایی که گویا آخرت و بهشت و جهنّم را به چشم خود می‌نگریم. امّا وقتی که از محضر شما بیرون می‌رویم و به خانه‌های خود وارد می‌شویم و بوی فرزندان را می‌شنویم و نان‌خوران و خانواده‌ی خود را می‌نگریم، نزدیک است از آن حالی که در خدمت شما داشتیم برگردیم؛ تا آنجا که گویا هیچ عقیده و ایمانی نداریم. آیا شما هم از اینکه این تغییر وضع، نفاق باشد، بر ما ترس دارید»؟
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در پاسخ آن‌ها فرمود: «هرگز! این [بد دلی‌ها]، نیرنگ‌های شیطان است که به‌وسیله‌ی آن‌ها شما را به دنیا تشویق می‌کند. به خدا سوگند! اگر شما بر همان حالی‌که در مورد خود شرح دادید؛ پیوسته باقی می‌ماندید، [مقامی می‌یافتید که] فرشته‌ها با شما دست می‌دادند و روی آب راه می‌رفتید و اگر چنین نبود که شما [به اختیار خود] گناه کنید و [سپس] از خدا آمرزش بخواهید، خدا خلقی را می‌آفرید تا گناه کنند و سپس از خدا آمرزش بخواهند و خدا [نیز] آن‌ها را بیامرزد. مؤمن، پذیرای فتنه (امتحان و آزمایش) و بسیار توبه‌کننده است. آیا نشنیدی گفتار خدای عزّوجلّ را که فرموده است: هرآینه خدا توبه‌کنندگان و پاکیزگان را دوست دارد. (بقره/۲۲۲) و فرموده است: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْه.
از برنامه سمت خدا/ آقای پناهیان