امام علی علیه السلام فرمودند:
نحْنُ النُّمْرُقَهُ الْوُسْطَى، [الَّتِی یَلْحَقُ بِهَا التَّالِی] بِهَا یَلْحَقُ التَّالِی وَ إِلَیْهَا یَرْجِعُ الْغَالِی
ما تکیه گاه میانه هستیم؛ (باید) عقب افتادگان به آن ملحق شوند و تندروان به سوى آن باز گردند.
حکمت ۱۰۹
🔍حکمت را آقای محمدی شاهرودی که توضیح می‌دادند درباره تکیه‌گاه گفتند که در قرآن هم این کلمه به صورت جمع آمده وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَهٌ (غاشیه:۱۵) یعنی «و بالشهایى در کنار هم چیده» آمده به معنی پشتی است نه تکیه‌گاه. یعنی این پشتی‌های خوشگلی که بهشتی‌ها بهشان تکیه می‌زنند. حالا امیرالمومنین می‌فرماید ما پشتی میانه هستیم یعنی یک پشتی را گذاشتند وسط که هم از این‌ور بهش تکیه بدهند هم از آن‌ور.
خب، با عقل جور در نمی‌آید یک پشتی را بگذارند وسط یک عده از آن‌ور تکیه بزنند که به تعبیر امام عقب افتادگان هستند یک عده از این‌ور تکیه بزنند که دوان دوان جلوتر از امام سمت حوض کوثر پیش می‌تازند
من اما یاد غدیر خم افتادم آنجا که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمود اینجا اتراق می‌کنیم تا کسانی که عقب مانده‌اند برسند و پیک‌هایی فرستاد تا پیش روندگان را بازگرداند. می‌‌گویند سه روز طول کشیده است. سه روز زیر آفتاب مانده‌اند تا عقب افتادگان برسند و پیشرفتگان بازگردند. برای اینکه به آنها بگوید این علی که من دستش را گرفته بالا برده‌ام برای رسیدن شما به «نمارق» است! تا از راه من نه عقب بمانید و نه پیش بیفتید.