به آقای دکتر جلیل محمدی

سلام. نمی‌دانم الان کجای دنیا هستید، چون آخرین بار سال ۹۶ گفتند دارید مهاجرت می‌کنید استرالیا. به هر حال شاید هیچ وقت این نوشته را نخوانید اما خواستم بهتان خبر بدهم آن دندانی که سال ۸۲ برایم ساختید از هیچ بالاخره دوباره برگشت به همان هیچ.

اما ۲۰ سال تمام برایم کار کرد. یادتان هست تا وقتی نرفته بودم تهران هر وقت می‌آمدم مطب،  می‌زدید به آن دندانم و می‌گفتید می‌بینید خانم جعفری چه دندانی برایتان درست کردم؟

باز هم آن دندان یک حفره شده است با یک دیواره. تا ببینیم کسی پیدایش می‌شود از این هیچ برایم دندانی بسازد که ۲۰ سال دیگر اگر عمری بود که کاش نباشد برایم کار کند؟

 

پ.ن: بهمن ماه که حالم بد بود و تا چند قدمی مرگ رفتم و متأسفانه برگشتم یک دلخوشی‌ام این بود که دیگر لازم نیست در به در دنبال جایی بگردم که بشود تصویر سرتاسری از دندان‌هایم بگیرند یا فکر اینکه چطوری امیر ببردم دندانپزشکی. می‌روم زیر خاک  همه چیز تمام می‌شود. اما نشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.