و نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً (اسراء:۸۲)
و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید.
🔍 خداوند در قرآن بارها فرموده و به این نکته اشاره کرده است که مثال‌ها و آیاتش بر ایمان مومنان می‌افزاید اما موجب گمراهی کافران می‌شود. اما چطور و چگونه؟ چگونه می‌شود که قرآنی که اصلش شفا و رحمت است برای عده‌ای سودمند و همزمان برای عده‌ای مضر باشد؟
نمی‌خواهم از دارو مثال بزنم چون مومنین که بیمار نیستند. برعکس است، این کافرانند که بیمارند. مثلاً آدم‌هایی مثل من که معده‌شان سکونتگاه هیولایی شده است با خوردن لذیذترین غذاها هم، برمی‌آشوبد. اما همزمان کسی که معده سالمی دارد و کنار من از همان غذا تناول می‌کند، هم لذت می‌برد و هم برایش سودمند است و هم دردی متحمل نمی‌شود.
همین عسل که قرآن می‌فرماید نحوه جمع آوری و ساختنش را به زنبور وحی می‌کنیم و برای مردم شفا و درمان قرار دادیم، وقتی من می‌خورم هیولا چنان آشوب و هیاهویی راه می‌اندازد که گویا توده‌ای آتش بلعیده‌ام.
صدقَ اللهُ العلیُّ العظیم