خرّمی

سعدی وقتی می‌سرود:

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست

به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست

 

زخم خونینم اگر به نشود به باشد

خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست

 

گرسنه نخوابیده بود که عاشقی یادش برود.