اما بعد، شما را از وضع عثمان آگاه می‌‌کنم چنانکه شنیدنش چون دیدنش باشد:
مردم از او عیب‌جویی کردند، و من فردی از مهاجران بودم که اکثراً از او می‌‌خواستم رضای مردم را جلب کند و کمتر در پی سرزنشش بودم.
سبک‌ترین برنامه طلحه و زبیر درباره او تندروی، و نرم‌ترین کارشان فشار آوردن به او بود، عایشه هم به ناگهان در حق او خشم گرفت، آنگاه عده‌ای بر کشتن وی مهیّا شدند و او را کشتند، و مردم بدون اکراه و اجبار، بلکه از روی میل و اختیار با من بیعت کردند.
بدانید دار هجرت (مدینه) اهلش را برکَند و اهلش هم از آن کنده شدند، مدینه چون جوشش دیگ به جوش آمد، و فتنه بر پا گشت. به سوی امیر خود بشتابید، و به جانب جهاد با دشمنان پیشدستی کنید، اگر خدا خواهد.
نامه اول
🔍 نمی‌دانم آیا نامه‌های امیرالمومنین امام علی علیه السلام هم خلاصه شدند یا نه، ولی اینگونه نامه نگاری اداری، این بسندگی به اصل مطلب و پرهیز از اطاله کلام از اصول نامه نگاری اداری است. پیام رسا و بلیغ و بی قصه‌سرایی.
از طرفی، رفتار طلحه و زبیر و عایشه را در قبال خلیفه سوم باز گفته. همان سران فتنه جمل را که خونخواه عثمان و موجب بروز اولین جنگ میان مسلمانان شدند.
تا اینجا نوشته‌ام و دیگر ادامه نداده، بدون تیتر درفت کرده‌ام. کی؟ اکتبر ۲۰۲۳. چرا؟ نمی‌دانم. خوابم برده یا چه اتفاقی افتاده که این نامه زیبا را بدون حاشیه رها کرده‌ام؟ نامه در سادگی کامل و کاملاً بر اصول نوشته شده است تا روشن کند چرا مدینه علیه علی شوریده است و به دنبال شتری سرخ موی به سمت دارالخلافه راهی شده است.
در همین کوتاهی سخن، تنهایی بزرگی را می‌توان حس کرد وقتی که می‌فرماید به سوی امیر خود بشتابید.