فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ ۚ کَذَٰلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ (انعام: ۱۲۵)
پس کسی را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‌اش را برای [پذیرفتن] اسلام می‌گشاید؛ و کسی را که [به خاطر لجاجت و عنادش] بخواهد گمراه نماید، سینه‌اش را چنان تنگ می‌کند که گویی به زحمت در آسمان بالا می‌رود؛ خدا این گونه پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند، قرار می‌دهد.
🔍 همه کسانی که خداوند هدایتشان کرده است، با هر درجه‌ای از ایمان واقعی در وجودشان، مشمول سعه صدر و گشایش سینه برای پذیرش هدایت خداوند شده‌اند. در مقابل کسانی که در برابر خداوند، دعوتش، نشانه‌هایش و نشانه‌های عذاب، به جای کشتی به سمت کوه می‌دوند تا از آن بالا بروند، سینه‌اشان خواهی نخواهی از کمبود اکسیژن به تنگ خواهد آمد.
چقدر زیباست. که برای بیان تنگی سینه معاندان و کافران و مشرکان از یصعد استفاده کرده است. که هم ریشه صعود به سمت بلندی و بالایی است. هر چقدر هم که مانند فرعون مناری بسازی بلند تا به خدا برسی و با او بجنگی، جز تنگی نفس از کمبود اکسیژن که امری فطری در جهان است، نصیبت نخواهد شد. ناتوان و شکست خورده در بالای کوه باشی یا بالای منار، در سیلاب عذاب غرق خواهی شد.
تفرعن و گردنکشی در برابر خداوند عزیز و حکیم جز آلودگی بیشتر به ناپاکی، گناه و دوری از خداوند و رحمت بی‌کرانش عایدی ندارد. در مقابل فروتنی و سر بر آستان ربوبیتش ساییدن، سینه‌ات را می‌گشاید. یا کلیم الله‌ت می‌کند یا شبانه از کعبه به مسجد الاقصی می‌بردت. به جایی می‌رساند که فرشته مقرب نیز اجازه ورود به آنجا را ندارد.
حالا هر چقدر دلتان می‌خواهد با خاک و سنگی که از هیچ به وجود آورده است، برج بسازید و از کوه‌های بلندی که خالقشان خداوند منان است، بالا بروید. با آهن و موادی که او آفریده است، کپسول بسازید، کپسول را هم از اکسیژنی که باز به وجود آورنده‌اش خداوند حنان است، پر کنید و بر دوش حمل کنید. بالاخره تمام می‌شود یا نه؟
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید خداوند به موسی بن عمران وحی کرد که ای موسی آیا می‌دانی چرا از میان آفریدگانم تو را برگزیدم و برای شنیدن سخنم تو را انتخاب کردم؟ عرض کرد نه ای پروردگار. خداوند فرمود: من به زمین نگریستم و در روی آن کسی را نیافتم که در برابر من متواضع‌تر از تو باشد.. حضرت موسی علیه‌السلام با شنیدن این سخن به سجده افتادند و گونه‌های خود را از روی ذلت و خواری در پیشگاه خداوند، به خاک مالیدند. خدا به ایشان وحی کرد که سرت را بلند کن و دستت را بر جای سجده بکش و با آن صورت و قسمتهای مختلف بدنت را لمس کن که امان از هر بیماری درد و آفت و آسیبی است!.
اینگونه است که سجده و تواضع در برابر خداوند جهان را سرشار از امنیت و آرامش خواهد کرد.*
که فرمود: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ» (اعراف: ۹۶)
اگر مردم قریه‌ها ایمان آورده و پرهیزگارى پیشه کرده بودند برکات آسمان و زمین را به رویشان مى‌گشودیم، ولى پیامبران را به دروغگویى نسبت دادند. ما نیز به کیفر کردارشان مؤاخذه‌شان کردیم.
*حجت الاسلام و المسلمین بهشتی