الإمام الصادق(ع): إذا کانَ یومُ القِیامَهِ نادی مُنادٍ مِن بُطنانِ العَرشِ: أینَ خَلیفَهُ اللّهِ فی أرضِهِ؟ فَیقومُ داودُ النَّبِی(ع)، فَیأتِی النِّداءُ مِن عِندِ اللّهِ عز و جل: لَسنا إیاک أرَدنا وإن کنتَ للّهِ خَلیفَهً.
ثُمَّ ینادی ثانِیهً: أینَ خَلیفَهُ اللّهِ فی أرضِهِ؟ فَیقومُ أمیرُ المُؤمِنینَ عَلِی بنُ أبی طالِبٍ(ع)، فَیأتِی النِّداءُ مِن قِبَلِ اللّهِ عز و جل: یا مَعشَرَ الخَلائِقِ! هذا عَلِی بنُ أبی طالِبٍ، خَلیفَهُ اللّهِ فی أرضِهِ وحُجَّتُهُ عَلی عِبادِهِ.
امام صادق(ع): چون روز قیامت بشود، ندا دهنده‌ای از میان عرش، بانگ می‌زند: «خلیفه خدا در زمینِ او کجاست؟».
داوود پیامبر(ع) بر می‌خیزد. از جانب خداوند عز و جل ندا می‌آید که: «مراد ما تو نبودی، هر چند تو نیز خلیفه خدا بودی».
سپس برای بار دوم، بانگ می‌زند: «خلیفه خدا در زمینِ او کجاست؟». در این هنگام، امیر مؤمنان، علی بن ابی طالب (ع)، بر می‌خیزد. پس، از جانب خداوند عز و جل ندا می‌آید که: «ای گروه خلایق! این علی بن ابی طالب، خلیفه خدا در زمین او و حجّت او بر بندگان اوست».
الأمالی للمفید: ص ۲۸۵ ح ۳، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۱۸۸.
🔍 این حدیث چند وقتی مرا مشغول خودش کرد. حدس زدم اینکه حریف حضرت داوود علیه‌السلام است به خاطر آیه ۲۶ سوره مبارکه ص «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَهً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَینَ النَّاسِ بِالْحَقِّ» باشد. اما حضرت آدم ابوالبشر علیه‌السلام چه می‌شود که هر چه شیطان می‌کشد و خواهد چشید از همان «وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَهِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً» (بقره: ۳۰) شروع شد؟
تا اینکه امروز این حدیث از امام زمان علیه السلام را دیدم: «أنَا بَقِیَّهُ اللّه ِ فی أرضِهِ و خَلیفَتُهُ و حُجَّتُهُ عَلَیکُم»
من یادگار خدا در زمین و جانشین و حجّت او بر شما هستم. (کمال‌الدین / ص. ۳۳۱)
به امیر گفتم فکر کنم آن دنیا یک دعوایی برپا بشود سر اینکه بالاخره خلیفه چه کسی است با این رقیب آخرالزمانی که برای امام علی علیه السلام پیدا شد.
چه کاری است خب این به رخ کشیدن‌ها؟ این صحنه‌آرایی‌ها برای برتری بخشیدن به کسی از کسی به کسانی؟