انگار هنوز دست در حلقه آن زلف دو تا نتوان کرد است.

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی‌کاهم ترا من چشم در راهم.     -یوشیج-

وقتی آنطور رقت‌انگیز، هم برای او هم برای من رسیدیم کنار تختم، و با ته مانده زورش مرا گذاشت روی تخت، در حالی‌که با یک دست مرا نگهداشته بود و با دست دیگرش تختم را مرتب می‌کرد گریه کردم. وسط گریه توی گوشم گفت خسته‌ای؟ مرگ می‌خواهی؟ چطور موقع خوردن یاد مرگ و شفا نمی‌افتی؟…Continue reading گفتا ز خوبرویان این کار کمتر آید

یک رابطه سری با مارتین، البته روحش برقرار کرده بودم از سی سال پیش که مدتهاست استفاده نکرده بودم تا امروز صبح. شگفت‌انگیز اینکه هنوز کارکرد دارد و خیلی شعف‌انگیز بود. یادش بخیر حتی سر امتحانها هم جواب می‌داد. سی سال!