من؟

صدا،
نه صدای پا بود، نه زمزمه‌ی آرام مهربانی، نه کوبشی عصبی. تنها صدا بود. لغزان در
مجاری گوش‌هایم، لغزان. صدایی که وامی‌داردت بیدار شوی و به شکل زانوهای خم شده‌ی
برهنه‌ات توی آینه‌ی کنار تخت خیره شوی. دقایقی آن‌چنان طولانی که باز چشم‌هات
سنگین شوند. گرم و خزنده. صدایی که مانند خنکای هوا در فضا می‌رقصید. نه که برود و
بازگردد. بود و این بود را با هیچ مثالی نمی‌شود توصیف کرد. به نظرم آمد هم‌چنان
خستگی ناپذیر جریان داشت. جریان داشتن توصیفِ مناسبی نیست ولی وقتی نه از شدت‌اش
کاسته می‌شد و نه از حضورش، چطور می‌توانم با کلمه‌ی دیگری بگویم که «بود»؟ من؟
همان‌طور خیره مانده بودم به زانوهای برهنه‌ام توی آینه و بعد به ردیفِ فشرده‌ی
کتاب‌های سمتِ دیگرم که توی آینه بودند. بعد به پشت برگشتم و به حباب‌های مخروطی‌ی
بالای سرم. به درخشندگی خورشید روی پرده، به پیراهن گیپوری که از در کمد دیواری
آویزان است. و صدا هنوز بود. آرام و مهربان و گرم در مجاری گوش‌هایم و در فضای
مرطوبِ دهانم. صدا انگار که بنشیند روی پوستِ تن‌م، نزدیک‌تر می‌شد و نزدیک هم
نبود. من؟ نه تشنه‌ام نه گرسنه و نه حتی خواب آلود. خیره مانده‌ام به صدا و حضوری
که گرم و درخشان است در کنارم. حضوری که مدتی است دیگر نبود و حالا که نه تشنه
هستم و نه گرسنه، مانند مولکول‌های عطری، رایحه‌ای، بویی خنک و تلخ در فضای
پیرامون‌م می‌لغزد. 

پرده‌ها
را نمی‌زنم کنار. چراغ را روشن می‌کنم و در نور غرق می‌شوم. آن صدا، آن رایحه، آن
حضور پودر شده‌ی معلق در فضا می‌لغزد هم‌چنان و از میان لیف‌های لیز و گرم، تلخی
سردی را می‌پراکند. می‌نشینم. خستگی؟ نه خستگی نیست. یک نوع بیهوشی است. درست مثل
اینکه در اتاقی مملو از هالوتان نشسته باشی. ساعت‌ها. هم هوشیار باشی و هم
ناهوشیار و بهت زده باشی، منگ. انگار که در بشکه‌ای از الکل شناور مانده باشی، تا
خرخره نوشیده، منگ و بی‌خبر. سر درد؟ ندارم. اصلاً هیچ دردی حس نمی‌کنم. هیچ احساس
نمی‌کنم. بهت را می شناسی؟ بهتِ پس از بی‌اتفاقی را؟ بهتِ پس از بی‌هیجانی را؟ بی‌هدفی
… بهت زده‌ام.

صدا؟
هنوز هست. گاهی مانند بازتاب کورکننده‌ی برکه‌ای زیر تیغ آفتاب، گاهی چون شته‌ای
زیر رگبرگِ برآمده‌ی برگی، زیر سایه‌ی دیواری. من؟ نه تشنه می‌شوم و نه گرسنه.
تنها می‌نشینم و می‌اندیشم. می‌خوانم و می‌اندیشم. گوش می‌دهم و می‌اندیشم. در یک
بی‌زمانی و بی‌قیدی. رکود را می‌شناسی؟


ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* نامخاطب-۶ (+)

* از محسنات نمایش آی پی در پرشین‌بلاگ (+)


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.