«… پارسیها زبان آریایی، و الفبای سی و شش حرفی خود را از مردم ماد گرفتند و همین مادها سبب آن بودند که پارسیها، به جای لوح گلی، کاغذ پوستی و قلم برای نوشتن به کار بردند و به استعمال ستون‌های فراوان در ساختمان توجه کردند. قانون اخلاقی پارسیها ـ که در زمان صلح صمیمانه به کشاورزی بپردازند، و در جنگ متهور و بی‌باک باشند ـ، و نیز مذهب زردشتی ایشان و اعتقاد به اهورامزدا و اهریمن و سازمان پادشاهی، یا تسلط پدر در خانواده، و تعدد زوجات و مقداری قوانین دیگر پارس … همه ریشه مادی دارد. از ادبیات و هنر این قوم [ماد] یک پاره سنگ یا یک نامه هم بر جای نمانده است.»
ویل دورانت/تاریخ تمدن/جلد اول:مشرق زمین گاهواره تمدن/پارس:۱- دوره عظمت مادها و انقراض ایشان/ص.۴۰۶