کامنتینگ غیرفعال است
نسَآؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ فَأْتُواْ حَرْثَکُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُواْ لأَنفُسِکُمْ وَ اتَّقُواْ اللّهَ وَ اعْلَمُواْ أَنَّکُم مُّلاَقُوهُ وَب َشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿بقره: ۲۲۳﴾
«اگر کامیاب شدی و خانه خود را آراستی و از ته دل زنت را دوست داشتی، شکم او را پُر کن و پشتش را بپوشان … تا زمانی که او رادر اختیار داری دلش را شاد نگاه دار، زیرا که وی برای کسی که مالک آن است همچون کشتزار حاصلخیزی است. اگر به مخالفت با او برخیزی، باید بدانی که این سبب خانه خرابی توست.»
نصیحتنامه پتاح – حوتپ به فرزندش/ویل دورانت/جلد اول/مصر: ص.۱۹۷
و وصّینا الانسانَ بوالدیه احساناٌ حملتهُ امّه کرهاٌ و وضَعته کرها و حَملُه و فصالُه ثلاثون شهرا (احقاف: ۱۵)
«و نوشته پاپیروس بولاق فرزند را، با حکمت و فرزانگی کامل، چنین پند می‌دهد:
هرگز مادرت را فراموش مکن … چه وی مدت درازی تو را چون بار سنگینی در شکم نگاه داشته و، پس از آنکه ماه‌های تو تمام شده، تو را زائیده، سه سال تمام تو را بر دوش کشیده و پستان به دهانت گذاشته. به تو غذا داده و از پلیدی و ناپاکی تو روی ترش نکرده است. در آن هنگام که به مکتب می‌رفتی و نوشتن را می‌آموختی، هر روز، از خانه نان و آبجو با خود به نزد آموزگار تو می‌آورد.»
ویل دورانت/ جلد اول/ مصر: ۱۹۸