به تین و زیتون[کوههایی در فلسطین] و طور سینا و بلد امین[مکه] قسم می‌خورد تا بگوید انسان را در احسن درجه قوام آفرید، سپس به اسفل سافلین بازگردانْد. به جز آنها که ایمان آورده عمل صالح انجام دهند.
خَلَق و رَدَد افعال ماضی هستند. برایم سوال پیش آمد که چرا وقتی هنوز ایمان و عمل صالح واقع نشده، که در آینده است، اسفل سافلین یا جهنمی شدن انسان با فعل گذشته آمده. گویا در پرسشی که کردم در سوره واقعه که داستان قیامت است، هم افعال ماضی هستند و این حاکی از «قطعیت» رویداد است نه لزوماً زمان رویداد.
هم او که انسان را قطعاً در بهترین قوام آفریده و به خودش تبریک گفته است، قطعاً او را به اسفل سافلین در می‌افکند اگر کافر شده و در زمین فسق و فجور و بیداد و ظلم (هر چه عمل غیر صالح) کند. چهار بار نیز به مکانهایی مقدس در آیین ابراهیمی سوگند خورده که نزد سه دین بزرگ آسمانی/ابراهیمی محترم هستند.
سپس می‌پرسد آیا الله بهترین داوران نیست؟