«… بادِ فرمان یافته آب را همچون مشک شیر که برای گرفتن کره بجنبانند به حرکت آورد و آن‌گونه که در فضای خالی می‌وزد، بر آن سخت وزید؛ اولش را به آخرش و ساکنش را به متحرکش برمی‌گرداند تا آنکه انبوهی از آب به ارتفاع زیادی بالا آمد و آن مایۀ متراکم، کف کرد؛…»
خطبه ۱ نهج‌البلاغه
چند وقت پیش می‌خواستم بنویسم پس هر زمان به آب رسیدید به او سلام کنید. وقت نوشیدن یا شستن دست و صورت، وقت حمام، وقت ظرف شستن یا حتی وقتی موهای شکسته را خیس می‌کنید تا به فرم مطلوب برسانید. هر جا و هر آن که او را دیدید بگویید سلام بر تو که جهان را با تو آفرید.
که نه بو داری نه طعم نه رنگ و نه شکل اما جهانی رنگ و بو و طعم و اشکال را از تو پدید آورده است. ای فرمانبردار خداوند، ای که از میزان تو فقط خداوند باخبر است، ای مخلوق شگفت‌انگیز سلام بر تو.
و «ماء» از «سماء» نازل می‌شود. پس عرش او بر آب بود. پس حیات با آب است. پس «انسان را از آب جهنده خلق کرد»(انسان:۵) و نور را و طهارت را و کیفر را از آب خارج نمود.
به آب که رسیدید به او سلام کنید و در برابر خالقش خاشع باشید.
*سوره مبارکه حجر:۲۱