آنچه از آفریده‌های تو می‌‌بینیم، و از آثار قدرتت به شگفتی می‌‌آییم، و آنچه از عظمت قدرت تو وصف می‌‌کنیم چه قدر و منزلتی دارند؟ حال آنکه آنچه از ما پوشیده است، و دیده ما از دیدنش قاصر است، و عقول ما به درک آن نمی‌‌رسد، و پرده‌های غیب بین ما و آنها حایل شده بسی عظیم تر است! از این رو هر که دلش را از هر چیز فارغ کند، و اندیشه‌اش را به کار گیرد تا بداند چگونه عرشت را به پا داشته‌ای، و چگونه موجودات را آفریده‌ای، و چسان کرات را در هوا معلّق نموده‌ای، و چگونه زمین را بر امواج آب گسترانده‌ای، دیده‌اش وامانده ، عقلش قرین شکست، و گوشش حیران، و فکرش سرگردان می شود.
از خطبه ۱۵۹ نهج‌البلاغه