امام سجاد علیه‌السلام دعای شب ۲۷ ماه مبارک رمضان را اینطور شروع می‌کند:« یَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِنا وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلا ثُمًَّ قَبَضْتَهُ [إِلَیْکَ ] قَبْضا یَسِیراً
اى گسترنده سایه، و اگر می‌خواستى آن را بى‌حرکت مى‌کردی، و خورشید را بر آن راهنما قرار دادى، سپس آن را جمع کردى جمع کردنى آسان»
مسلماً نور که بوده چون الله نور السماوات و الارض، نورٌ علی نور است. ولی اینکه علاوه بر حیات بخشی و تأمین انرژی و غیره، کنترل سایه را هم بر گرده خورشید قرار می‌دهد جالب است. خیلی فکر کردم البته قطعی جواب پیدا نکردم هنوز. کما اینکه همین بسط و قبض سایه در طول روز مبنای سنجش زمان (ساعت خورشیدی) و همین مسئله در سطح کره ماه مبنای شماره روزهای ماه قمری شده هم قابل تأمل است.
از طرفی در جاهای دیگر دیدم ظلّ و حرّ کنار هم آمدند. حرارت آتش، خورشید کوره آتش است. سوزان و سوزنده. کوره سوزان خورشید دلیل سایه خنک شده است. سایه خنک زندگی بخش. جلّ الخالق.