بندگان خدا!
بدانید خداوند شما را بیهوده و باطل نیافرید، و سرِخود و آزاد رها نکرد. اندازه نعمتش را بر شما می‌‌داند، و احسانش را نسبت به شما به شماره آورده است. از او پیروزی و رستگاری بخواهید، و روا شدن حاجت بطلبید و عطا و بخشش درخواست کنید، که بین شما و او حجابی نیست، و به روی شما از دیدار او دری بسته نشده. او در هر مکانی حاضر، و در هر وقت و زمانی موجود، و با هر انس و جنّی همراه است.
عطایش بر او رخنه وارد نمی‌‌آورد، و جودش از او نمی‌‌کاهد، گدایی گدا نعمتش را پایان نمی‌‌دهد، و بذل و بخشش خزائنش را به آخر نمی‌‌رساند، و کسی او را از توجه به دیگری بازنمی‌‌دارد، و صدایی او را از صدای دیگر غافل نمی‌‌کند، و عطایش به کسی مانع سلب عطا از دیگری نمی‌‌گردد، و غضبش او را از رحمتش باز نمی‌دارد، و رحمتش بر کسی او را از کیفر دیگری غافل نمی‌‌کند، نهان بودنش او را از آشکاری‌اش نمی‌‌پوشاند، و آشکار بودنش وی را از پنهانی‌اش قطع نمی‌‌نماید. در عین نزدیکی دور است، و در عین بلندی پایین، و در عین آشکار بودن نهان، و در عین نهان بودن آشکار.
از خطبه ۱۸۶ نهج‌البلاغه
تمام صفات خداوند با درک ابعاد قابل فهم می‌شوند. موجود دو بعدی بر موجود تک‌بعدی احاطه دارد و الی آخر. بنابراین اینکه بگوییم خالق جهان از مکان و زمان خارج است، نافهمی ندارد. در برنامه زندگی پس از زندگی هم تجربه‌گران به همین موضوع اشاره داشتند. اینکه هر جایی درباره آنها صحبت می‌شد آنجا حاضر بودند بدون اینکه مسافتی طی کنند. یا از دیگری غافل شوند. خانم خدیجه مبینی می‌گفت اینکه من الآن به ترتیب اشاره می‌کنم این نیست که آنجا هم ترتیبی بود، برای به بیان آوردن مجبورم ترتیب اتخاذ کنم. آنجا ترتیبی نیست که فلان اول است فلان آخر. وقتی هم به چیزی اشاره می‌شد ناگهان آنجا بودم. میدان دیدشان نه تنها ۳۶۰ درجه‌ای بلکه بدون مانع بود. یعنی با اینکه دیوار و سقف را می‌دیدند اما ورای آنها را هم می‌دیدند و دوری و نزدیکی نبود. سرسام‌آور است ولی همین است.
خدای عزیز