مردم، در راه هدایت از کمی اهل آن وحشت نکنید، که مردم بر سر سفره‌ای گرد آمده‌اند که زمان سیری آن اندک، و مدّت گرسنگی آن طولانی است.
ای مردم، جز این نیست که خشنودی و خشم است که مردم را بر محوری جمع میکند. غیر این نبود که ناقه ثمود را یک نفر پی کرد، امّا عذاب خداوند همه را گرفت چون همگان به آن برنامه رضایت دادند، خداوند سبحان فرمود: «همه آن را پی کردند، پس همه پشیمان شدند». آن گاه سرزمین آنان بر اثر فرورفتن صدا کرد مانند صدای فرورفتن آهن داغ در زمین نرم و هموار.
ای مردم، هر که راه راست و روشن را بپیماید به آب رسد، و هر که بیراهه رود در بیابان به سرگردانی افتد.
خطبه ۱۹۲ نهج‌البلاغه
۱-زمان بسیار کوتاهی در این جهان فرصت داریم. بعد آخرت در پیش است. سفری بسیار طولانی، بدون زاد و توشه. هولناک و بی‌استراحتگاهی شاید. دیگر نه عمل صالحی می‌توانی انجام بدهی نه صدقه‌ای بدهی نه نماز و روزه‌ای. نه قرآن و دعایی. نه ذکر و صلواتی. نه حتی لبخندی و دستگیری و سلامی و علیکی. بعد از مرگ ماییم و بار سنگین گناه و تنهایی و انبان تهی. پناه بر خدا.
۲-خشنودی و خشم است که مردم را پیرامون هدفی جمع میکند. احساس خشنودی و خشم چه بسا ناگهانی و برانگیخته. سپس پشیمانی است.