خبرگزاری دانشجو: «گزارش وزیر کشور فرانسه در پارلمان این کشور: ۹۰ درصد آشوبگران فرانسوی بودند.
جرالد دارونین: تنها کمتر از ۱۰ درصد از ۴۰۰۰ نفر دستگیر شده خارجی بوده اند.»
شوهر اصلاح‌طلبم می‌گفت اینها که آشوب کردند مهاجر عرب و آفریقایی هستند. از قول سجاد محمدیان‌ها هم که نوشتم چقدر این مهاجرین نمک‌نشناس هستند. خبر را برایش خواندم پرسید از کشته شده‌ها ننوشته؟
نه از کشته شده‌ها ننوشته، چون اینترنشنال و منوتو و بی‌بی‌سی فرانسه ندارند که هر ننه من غریبم را بکند توی پاچه نظام که تو کشتی. هر وقت دو وضعیت یکسان بود مقایسه کن. در این چند روز کسی نگفته ناهِل بهانه است اصل نظام نشانه است. فوتبالیستها و هنرپیشه‌هایشان اپوزیسیون نشدند. خواص و احزابشان دنبال رأی ببخشید ماهی گرفتن نبوند. فواحش و قمه‌کش‌ها جلوی پلیس دنبال نفس‌کش نبودند. هیچ کشوری در دنیا از آشوبها حمایت و با اپوزیسیون احتمالی دیده‌بوسی نکرد. سازمانهای بین‌المللی بیانیه صادر نکردند. سفرای کشورها نرفتند داخل جمعیت دلار تخس کنند. کسی کلیساها را آتش نزد و کشیش‌ها را نکشت. هیچ کشور همسایه‌ای مرزهایش را برای ورود سلاح گرم به فرانسه باز نکرد. اینترنت کاملاً در خدمت کنترل و حفظ آرامش در کشورشان بود. دادگستری و مجلس فرانسه ترک فعل نکرد. کسی جرأت جلو زدن یا عقبگرد از قانون ندارد. روزنامه‌های احزاب مخالف حزب حاکم مخالف‌خوانی نکردند. و پلیس‌هایشان دست خالی و دست‌بسته نبودند و بسیار بسیار مسائل دیگر.
البته این همه یاسین خواندن است. یاد حکایتی افتادم که عالمی می‌رود روستایی. کسی قبلاً آنجا برو بیایی داشت مردم را جمع کرد به عالم گفت تو باسوادی؟ گفت بله. گفت بنویس مار. نوشت مار. مرد رند شکل مار را کشید، رو به مردم روستا پرسید ای مردم کدام ما درست نوشت؟ مردم بی‌سواد عامی طرف او را گرفتند. حالا اصلاحطلب‌ها و مخاطبین اپوزیسیون‌های همبسته گسستهٔ نظام اسلامی ایران همین هستند. از کم‌سوادی، لجاجت، انحراف، طمع، رانت، تابعیت دوگانه، حقد و کینه، قهر، حسادت، باج‌خواهی و تعصب جناحی دست می‌گذارند روی شکل مار. حالا تو هر قدر هم سند و مدرک و شاهد بیاوری.