چند وقت پیش به امیر می‌گفتم جالب است که ما خدا را مهربان‌تر از مادر می‌دانیم، اما یهودیت خدا را پدر، و خود را فرزند خدا معرفی می‌کنند(باب ابویت).
حالا، قوم برگزیده خدا، پدر را خشمگین کرده‌اند. از هر سمتی که نگاه کنید پدر خشمگین است. پدر از فرزندانش خشمگین است چون از عهده جنتیل‌ها برنیامدند. و از این سو با گناه حیلول هشم (بی‌حرمتی به نام مقدس پروردگار) پدر را سخت بر آشفتند که جز مرگ کفاره‌ای ندارد.
نگاه پدر و فرزندی به یهوه، همان نگاه فرزندان یعقوب علیه‌السلام است. فرزند محبوب را بکشیم، سپس توبه کنیم تا پدر به ما توجه کند. ۴۰ سال غم سنگین پیامبر زمان خود را دیدند و گریستن و بی‌تابی‌اش را تماشا کردند و قلب‌هایشان طوری قفل شد که حضرت یوسف علیه‌السلام را نشناختند.
نگاه پدر و فرزندی داشتن به یهوه، تا ابد این حسادت، نخوت و کبر، و کوردلی را بر ایشان مسلط کرده است که سایر فرزندان پدر را بکشیم تا پدر ما را ببیند و به ما محبت کند.
و نمی‌بینند که خداوند، پدر، یوسف‌ها را حفظ می‌کند و به مقام و منزلتی می‌رساند که باید جلوی کرسی آنها ذلیلانه به سجده بیفتند.
ان‌شاءالله.