امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام فرمودند: «لا یَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقْوَى، وَ کَیْفَ یَقِلُّ مَا یُتَقَبَّلُ؟»
عملى که توأم با تقوا است کم نیست (هرچند ظاهراً کم باشد)، چگونه عملى که مقبول درگاه خداست کم است؟!
حکمت ۹۵
🔍 اصلاً همین که عمل مقبول افتاده، بزرگ شده است. درگاه خداوند متعال که عملی را پذیرفت، مُهر که خورد بزرگی از آن می‌یابد و دیگر کوچک نیست. حتی اگر برداشتن تیغی از مسیر رفت و آمد بندگان خدا باشد.
اما شرطش، تقوا است. محض برای خدا باشد، ریایی در ان باشد، یا عُجبی و فخری، مثل خاک روی صخره صیقلی با رگباری پاک می‌شود. حتی اگر اندازه کوه احد باشد.
همین‌قدر سختگیرانه.
چقدر خالی است توشه اعمالم و راه پر هیب و مقصد دور.
* صائب تبریزی
و مگر نگفته مولی الموحدین که شکرگزاری همان تقوا است؟