امام علی (ع) فرمودند : الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ، أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ.
بی‌نیازی از عذرخواهی بهتر از راستگویی و عذرخواهی است.
حکمت ۳۲۹
این حکمت را در ویراستی دیده بودم و چون برایم خیلی گنگ بود اینجا درفت کرده بودم تا درباره‌اش فکر کنم. بعد برای پیدا کردن متن عربی حکمت که جستجو کردم به صفحه‌ای رسیدم که حکمت را توضیح داده بود و خب معنای صحیح از آقای آیتی آورده بود که بسیار با این ترجمه متفاوت و قابل فهم‌تر بود:
«بى‌نیازى از عذر آوردن، بهتر از عذر آوردن از روى راستى است.»
در ادامه آمده بود:
«این مطلب درمورد عذرخواهى در برابر بندگان واضحتر است، زیرا عذر هرچند صادقانه باشد در برابر انسان دیگر، خلاف عزت و کرامت انسانى است. چه بهتر که انسان مرتکب خلافى نشود و در برابر دیگران عزیز و سربلند باشد.»
و حدیثی از امام حسین علیه السلام نیز ضمیمه شده بود که کار فهم حکمت را بسیار ساده‌تر می‌کند:
«إِیَّاکَ وَمَا تَعْتَذِرُ مِنْهُ فَإِنَّ الْمُوْمِنَ لا یُسِیءُ وَلا یَعْتَذِرُ وَالْمُنَافِقُ کُلَّ یَوْمٍ یُسِیءُ وَیَعْتَذِرُ
از کارى که موجب می‌شود از آن عذرخواهى کنى بپرهیز، زیرا مؤمن نه کار بد مى‌کند و نه عذرخواهى، و منافق همیشه کار بد مى‌کند و از آن عذرخواهى مى‌نماید». (+)
*حافظ
عاشق لطفش به این است که منافق نیست، یک دل است. اصلاً منافق که نمی‌تواند عاشق باشد. اصلاً عاشق که سخن سخت به معشوق نمی‌گوید که بعدش عذرخواهی کند.
نمی‌دانم دیالوگ فیلمی بود یا قسمتی از ترانه‌ای، اما می‌گفت «یه عاشق هیچ وقت نمیگه ببخشید.»