یادش بخیر. توی بازی اسم و فامیل مدعی بودم و همیشه می‌بردم، حتی در حروفی که دامنه کم دارد فرز و کامل می‌نوشتم. تا می‌گفتم استوپ، داد جمع بلند می‌شد. هی دست عزیزم، دست فرز قدرتمندم که مطیع ذهن سریع من بودی، استراحت بس نیست؟

  کاریکاتور بالا را سال ۷۶ برای انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه کشیدم. وقتی جامعه قرار بود مدنی باشد و خود منِ رأی اولی مجذوب حرفهای قشنگ خاتمی شدم و بهش رأی دادم. بگذریم.کاریکاتور مال دوره اصلاحات است. طرح ضربتی فقرزدایی. ‌ مردد بودم منتشر کنم یا نه، چون همان وقت هم تحت‌الحفظ کار…Continue reading این تاریخ لعنتی

لطفِ بودن با تو از من شاعری دیوانه ساخت ورنه من در خود هزاران مرد عاقل داشتم‌ محمدحسن جمشیدی  

امروز سر ظهر که از انکلوژی آمدیم بیرون، امیر ایستاد که به آژانس زنگ بزند گفتم آی امیرآقا زود باش آفتاب کامل توی چشمهایم است. زود پشیمان شدم ولی. چند ماه آفتاب نتابیده باشد توی چشمهایم خوب است؟

خواهر بزرگم برایم سبزی کوهی فرستاده که آش بپزم، آش ماست. پرواز کردم به آشپزخانه مادرم، به ظهرها که از مدرسه برمی‌گشتم. به قابلمه بزرگ روی اجاق خاموش. به آش لعابدار آماده. به آش ماست‌های مادر.