خب. این دقیقاً همان حس درونی است که وقتی ضجه مویه می‌زنم (+) درونم نهیب می‌زند:
«خداوند در قرآن می‌فرماید که نعمتی را تغییر نمی‌دهد مگر آن که خودت آن را تغییر بدهی. امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: دَواتُکَ فیک و داتُک منک. «منک » یعنی از خودت بر سرت آمده. تو ببین چه کردی که به درد دچار شدی و نکته زیبا اینجاست که در ادبیات عرب « منک » عارضی است و « دواتُک فیک » درمانت در وجود خودت است این «فیک » ذاتی است یعنی با توبه و استغفاری که از ذات و عمق وجودت بر می‌آید دردت را درمان می‌شود.»
حجت الاسلام و المسلمین فرحزاد
در یکی از قسمت‌های برنامه زندگی پس از زندگی که آقای حسین صاحبی مهمان بودند به نکته مهمی اشاره کرد. درباره همراهی قلب و زبان موقع دعا. من بودم. با تمام وجود درک کردم. من همینم. قلب و زبانم یکی نیست. من آخرت را ترجیح می‌دهم، با هر درد پاکم کن. بگذار نزد رسول اکرم صلوات الله علیه و آله رو سفید باشم.