در آیه ۶ سوره مبارکه یوسف آمده: «وَکَذَٰلِکَ یَجْتَبِیکَ رَبُّکَ وَیُعَلِّمُکَ مِنْ تَأْوِیلِ الْأَحَادِیثِ وَیُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَعَلَىٰ آلِ یَعْقُوبَ کَمَا أَتَمَّهَا عَلَىٰ أَبَوَیْکَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ عَلِیمٌ حَکِیمٌ»
و بدین سان پروردگارت تو را برمى‌گزیند و تعبیر خواب مى‌آموزد و همچنان که نعمت خود را پیش از این بر پدران تو ابراهیم و اسحاق تمام کرده بود بر تو و خاندان یعقوب هم تمام مى‌کند، که پروردگارت دانا و حکیم است.
🔍 امروز که این صفحه از قرآن کریم را می‌خواندم توجهم به این جمله جلب شد و دیدم حق با آقای قرائتی بود و مضارع بودن فعل نشان می‌دهد که در آینده نعمت کامل خواهد شد. (+)
از تفسیر نور این نکات را انتخاب کردم درباره این آیه که خالی از لطف نیست:
«۱۱- مقام نبوّت و حکومت، سرآمد نعمت‌هاست. «وَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ»
...
۱۳- علم و هدایت و لیاقت یک فرد علاوه بر خود او براى خانواده و خویشاوندان او نیز نعمت و موهبت الهى است. «عَلَیْکَ وَ عَلى آلِ یَعْقُوبَ»*
۱۴- اتمام نعمت بر آل یعقوب نشان از عاقبت به خیرى برادران یوسف دارد.
«یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَ عَلى آلِ یَعْقُوبَ»*
۱۵- انتخاب انبیا، بر اساس علم و حکمت الهى است. یَجْتَبِیکَ … عَلِیمٌ حَکِیمٌ» (+)
الف: طبق نکته ۱۱ مقام نبوت بالاترین حد نعمت خداوند است. بنابراین آنهایی که سعی می‌کنند ائمه و شهدا را بالاتر از انبیا قرار دهند خسته می‌شوند، بنشینند. بس است.
ب: کاش آقای «استاد» محسن انبیایی که این نکته توجه می‌کرد که اتمام نعمت بر آل یعقوب نشان از عاقبت به خیری برادران یوسف دارد یعنی اینکه یهودا هم عاقبت به خیر بود و آنچه آن روز با تکیه بر حدیثی اژ عیون الاخبار امام رضا علیه السلام تهمت ناروا به یهودا بست را توبه باید بکند. (+) البته چون ایشان استاد هستند و تاریخ یهود در دست ایشان است محال ممکن است بپذیرند که امام خمینی گفته العلم هو الحجاب الاکبر.
🔍 و اما درباره اینکه در همان پست مربوط به اتمام نعمت برایم سوال بود که چرا در تفسیر آیه ۶ سوره مائده آقای قرائتی به اتمام نعمت اشاره‌ای نکرده است آقای سید الف مطالبی را برایم ارسال کردند که اینجا برایتان به اشتراک می‌گذارم:
«والا اینکه چرا آقای قرائتی آن را رها کرده نمیدونم ولی به نظرم میشه ربطش داد. چون در آیه ۶ سوره مائده داره دربارۀ نماز و مقدمۀ نماز(وضو) صحبت میکنه. و خب ما هم روایات زیاد داریم که منظور از الصلاه در قرآن ولایت اهل بیت هستش. مثلا روایت زیر رو ببینید:
سلمان گوید که به امیرمؤمنان(ع) عرض کردم: ای برادرِ رسول خدا(ص)! هرکس که نماز به‌پا دارد ولایت تو را برپا داشته است؟
امیرمؤمنان(ع) فرمودند:
«آری! دلیلِ این مطلب نیز آیۀ ﴿وَ اسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَهِ وَ إِنَّها لَکَبِیرَهٌ إِلَّا عَلَی الْخاشِعِینَ: کمک بگیر از صبر و نماز و آن سنگین و دشوار است مگر براى خشوع‌کنندگان﴾ است. پس [منظور از] صبر، پیامبر (ص) است و [منظور از] نماز، اقامه‌ی ولایت من است.
پس به همین خاطر خداوند فرموده: ﴿إِنَّها لَکَبِیرَهٌ: آن یکی سنگین و دشوار است﴾ و نفرموده: «إِنَّهُمَا لَکَبِیرَهٌ: هردوی آنها سنگین و دشوارند»؛ چراکه حمل ولایت، کاری بزرگ و سنگین است؛ مگر برای خاشعین (فروتنان در برابر حق) که آنها شیعیان بینا و روشن هستند.
زیرا پیروان دیگر مکاتب از قبیل مرجئه و قدریه و خوارج و دیگران از قبیل ناصبى‌ها، اقرار به نبوت رسول خدا(ص) دارند و در این مورد اختلافى ندارند ولى هم ایشان در باره ولایت من اختلاف دارند و منکر آن هستند مگر تعداد اندکی. آنهایند که خداوند در قرآن ایشان را توصیف نموده: ﴿إِنَّهٰا لَکَبِیرَهٌ إِلاّٰ عَلَى اَلْخٰاشِعِینَ: و آن یکی سنگین و دشوار است مگر برای خشوع کنندگان﴾».
بحار الأنوار، ج۲۶، ص۱
سیره اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص ۳۲۸، ذیل آیه ۴۵ سوره بقره»