مارتین می‌گوید اکر امیر برای زرمان آنطور دسته‌گلی گرفت می‌خواست تو سرت بالا باشد خیر سرت. ما که روی حرف مارتین حرفی برای گفتن نداشتیم و نداریم. کاش کمی هم جانب ما را می‌گرفتی فقط.

صبح سیب، زهرا را قلقلک می‌داده، گفته زهرا خاله ما را انقدر قلقلک می‌داد تا گریه کنیم بعد گازمان می‌گرفت. علیرضا پرسیده کدام خاله. سیب گفته همان خاله که تو عشقش هستی. زهرا پرسیده من عشقش نیستم؟ مادرش گفته هستی، مگر نشنیدی برایت می‌خواند دختر موطلایی؟ علیرضا گفته نخیر! من عشق موطلایی خاله هستم (+)

  بی‌خود که آدرس وبلاگم در پرشین‌بلاگ عشق و مرگ نگذاشته بودم. «عشق و مرگ دو یار جدایی ناپذیرند هر کجا عشق باشد مرگ نیز حضور دارد مرگی که او را از من جدا می‌کند.»   مارتین: هوار سال پیش  

آذر ۸۹ وقت خانه‌گزینی ما بود در خانه کوچک خوشبختی. همان آذرماه ۹۵ که خواب مارتین را دیدم که خبر از خانه خرابی‌ام داد. چه‌ها که تحمل نکردم.

  باید مدام توی گوشم زمزمه کند بیمار که عاشق پرستارش نمی‌شود سوسن کوچولوی احمق!     *محمد رفیعی