چند روز پیش امیر گفت شاهرخ خواننده مُرده. گفتم نمی‌شناسم کی بود؟ گفت یک آهنگش را هی گوش می‌دادی. نمی‌دانم چه شد پی نگرفتم. همین چند دقیقه پیش دوباره پرسیدم گفتی کی بود مُرد؟ کدام ترانه؟ آخ. «دو تا چشم رطب داری»؟ گوش دادم. بغض کردم. لعنت به آهنگ‌های قاتل. آخ. یکی از عاشقانه‌هایم را…Continue reading خودت حتماً خبر داری

«مثلاً بارون بشه چتر وا نشه به‌به» اگر چند سال پیش بود جان می‌داد باهاش بنویسم. حتی اگر عاشقانه، از سوز و گذازش، می‌شد که جور دیگری بنویسم. اگر سالها پیش بود هر روز وبلاگ را به هر بهانه‌ای به روز می‌کردم. بهانه الکی نه، نمی‌دانید چقدر حرف دارم، چقدر دلتنگی چقدر بی‌قراری، چقدر گریه‌های…Continue reading چقدر به جا

  انتهای شب، سر ژیان‌پناه پیاده شویم. دستم را گرفته باشی و من دستم به عصا شانه به شانه برویم سمت خانه کوچک خوشبختی‌مان. من هنوز چکاوک بودم و تو می‌خواندی وی خاطره‌ات پونز، نوک تیز ته کفشم…    

علیرضا گوشی‌ام را گرفته بود و آهنگ گوش می‌داد. با انگشتهای کوچولویش می‌زد جلو وقتی دوست نداشت، تا می‌رسید به صدای خش‌دار چاووشی، دراز می‌کشید و گوش می‌داد.