«فاصله‌ی تابش خود را بر دیگران تنظیم کن! خداوند خورشید را در جایی نهاده که گرم کند، ولی نسوزاند!» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اتاق انتظار پر بود و خسته بودم و دل‌م گرفته بود و اصلاً از صبح‌ش که بیدار شده بودم یک‌جورهایی خاکستری بودم. پرونده‌ام را که گذاشت زیر پرونده‌های دیگر برگشتم پشت سرم، صندلی‌ها پر بودند…Continue reading فاصله‌ها نزدیک‌ند.

«نومیدی هنگامی که به مطلق رسید، یقینی زلال و آرامش‌بخش می‌شود. چه قدرت و غنایی است در ناگهان هیچ نداشتن! اضطراب‌ها همه زاده‌ی انتظارهاست. هیچ گودویی در راه نیست. در این کویر فریب سرابی هم نیست. جاده‌ها همه خلوت. راه‌ها همه برچیده و چه می‌گویم، هستی گردویی پوک، به انتهای همه‌ی راه‌ها رسیده‌ام. جهان سخت…Continue reading سی سال گذشت!

۱. «تو، کلمه را در من کُشتی، قلم را از من گرفتی، قلبی را که به توبه تطهیر کرده بودم پاره‌پاره کردی، روح‌م را پایین کشیدی و با جسم‌م هم‌بستر شدی … این کاری بود که توان‌مندانه انجام‌ش دادی و می‌توانی به آن افتخار کنی …» ۲. توی این فیلم‌های متافیزیکی دیده‌اید که بنده‌ی خدایی…Continue reading موتیفات بهمنانه!

در غروبی‌ترین افق، به سمت جنوب که بایستی …

ــ زندگی یکنواختی دارم … اما اگر تو مرا اهلی کنی انگار زندگی‌م را چراغان کرده باشی. آن وقت من صدای پایی را می‌شناسم که با هر صدای پای دیگری فرق می‌کند؛ صدای پای دیگران مرا وادار می‌کند تو هفت سوراخ قایم بشوم اما صدای پای تو مثل نغمه‌ای مرا از لانه‌ام می‌کشد بیرون. تازه،…Continue reading شازده کوچولو

نمی‌خواهم بنویسم انگار همین دیروز بود …نیست و خودت خوب می‌دانی چقدر دل‌م هوایت را کرده است و بوی‌ت را واضح‌تر از همیشه حس می‌کنم … درست نشسته‌ام جایی که روزی تو می‌نشستی روی لبه‌ی تخت‌ت و خسته و درمانده و ناتوان، چشم‌هایت را می‌دوختی به پنجره ــ که همیشه روبه‌رویت بود ــ چقدر درد…Continue reading بلند شو پدر! بلند شو!

۱. «خدایا! اندیشه و احساس مرا در سطحی پایین نیاور که زرنگی‌های حقیر و پستی‌های نکبت‌بار و پلید «شبه آدم‌های اندک» را متوجه شوم، چه، دوست‌تر می‌دارم «بزرگواری گول‌خور» باشم تا، هم‌چون اینان «کوچک‌واری گول‌زن»! و خودخواهی را چندان در من بُکش، یا چندان برکِش، تا خودخواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در…Continue reading موتیفات دی‌آنه